«Σκούρα τα πράγματα για τσου πρίγκιπες στην Ελλάδα των χρόνων αυτών των χαλεπών. Κακομοιριά κι ανέχεια. Τα νοίκια φτάκαν δυο φορές πάνω από τον βασικό μισθό. Για να ψωνίσεις στον μανάβη θέλει να ‘χεις καταθέσεις σε Γιέν Ιαπωνίας. Για να χτυπήσεις ένα συνολάκι τση συφοράς ψιλοσινιέ χρειάζεται να σχεδιάσεις τη ληστεία του αιώνα. Για να πληρώσεις τσου λογαριασμούς ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, πρέπει να προγραμματίσεις οχτώ μέρες τον μήνα να κάνεις εντατικό πεζοδρόμιο στη Συγγρού. Για χτυπήσεις το (απαραίτητο είδος πρώτης ανάγκης) τρίτο αυτοκίνητο, χρειάζεται να έχεις διασυνδέσεις από τσιγαράδες της γραμμής Φότζια – Οθωνοί Κερκύρας – Άγιοι Σαράντα Αλβανίας (και τούμπαλιν) και πάνω. Όσο για την (ακόμα πιο είδος πρώτης ανάγκης) Φιλιππινέζα πρέπει να βγάλεις και την οικογένεια στη Συγγρού, μόνος δεν φελάει. Πόσο μάλλον να πεθυμήσεις και τίποτσι πιο σοβαρό, να ‘ούμ, ήγουν: κάνα ψιλοσκάφος για την κρουαζιέρα σου την κυριλέ στο Αιγαίο, κάνα ψιλοαυθαίρετο 1500 τετραγωνικών προς παραθερισμού σου, καμιά ψιλογκομενίτσα τοπ μόντελ για τση ελεύθερες ώρες σου, τίποτσι ψιλοταξιδάκια στο Ρίο, το Μπανκόγκ, τη Λάσα, τη Βεργίνα τέλος πάντων, κάνα ψιλο-penthouse στο Μανχάταν, κάτι πιο expensive με λίγα λόγια! Ξεφτίλα!»