Na een tijdje te hebben samengewoond, beëindigt hoofdpersoon Willem zijn liefdesrelatie en trekt zich terug in een vakantiepark dat geen vakantiepark is. Achter de slagboom leidt hij een leven dat maar niet op gang wil komen. Alles is voorlopig. Hij woont illegaal in een woonwagen die te koop staat. Hij krijgt een nieuwe relatie, maar moet die vooralsnog geheimhouden. Uiteindelijk probeert hij zich aan het tijdelijke en verborgene te ontworstelen en vertrekt naar Thailand om een vriend te bezoeken. Daar, ver van huis, doorziet hij eindelijk waaraan het hem ontbreekt.

In een glasheldere, maar suggestieve stijl, met humor en een scherp observatievermogen, vertelt Willem Claassen een verhaal dat de lezer steeds meer in zijn greep krijgt.

Recensie(s)
In eenvoudige bewoordingen verteld verhaal over de twintiger Willem die, nadat zijn relatie is mislukt, in een vakantiepark – zie titel – bij Nijmegen gaat wonen. “‘s Nachts dacht ik dat er werd ingebroken. Ik was bang dat ze wapens bij zich hadden en bleef stil op bed liggen. Ik luisterde. Het duurde lang. Tot ik in de gaten kreeg dat het de regen was die via het ventilatierooster binnen probeerde te komen.” Aldus het gehele hoofdstuk 15. In deze stijl schetst de auteur (1982) in dit debuut de leegte van het besluiteloze leventje van de lethargische Willem, waarin de gebeurtenissen zich aaneenrijgen tot een grijze brij. Daar verandert het plichtmatig toegevoegde reisje naar Thailand niets aan, al zou daar volgens de achterflap de climax moeten liggen. Door elke reflectie bij de hoofdpersoon achterwege te laten, resteert een loom boek zonder diepgang. Deze eigenheid zou tegelijk haar betovering kunnen zijn. Maar waarschijnlijk is een gemiddeld dagboek boeiender leeskost, ook al omdat de tekst het niet moet hebben van de taaljuweeltjes.