GÜNCEL YAYINCILIK: 133 Açık Bilim Roman: 1 ISBN 975-8621-18-1 Öklit'in Asası Jean-Pierre Luminet Kitabın orijinal adı: Le bâton d'Euclide Kapak: Talip Aktaş Birinci Basım: Eylül -2002 Ofset Hazırlık Güncel Yayıncılık Ltd. Baskı: Kitap Matbaacılık Cilt: Kayban Matbaacılık © 2002, Editions Jean-Claude Lattes © Güncel Yayıncılık Ltd.Şti. Tanıtım için yapılacak kısa alıntılar dışında yayıncının yazılı izni olmaksızın hiçbir yolla çoğaltılamaz. GÜNCEL YAYINCILIK LTD. ŞTİ. Çatalçeşme Sok. No: 19 Kat. 3 Cağaloğlu - İstanbul Tel: 0 212 511 22 37, Fax: 0 212 522 86 68 e- mail: [email protected] Jean-Pierre Luminet ÖKLİT'İN ASASI İskenderiye Kütüphanesi'nin Romanı Türkçesi: Ahmet Deniz Altunbaş >Qr YAYINCILIK André Balland'ın anısına AKDENİZ HARİTASI ISKENDERIYE, 642 I. Gökyüzünü eşsiz bir hilalin süslediği gecede, ikiz kulelerin silueti kentin ana kapısına yansıyordu. Emir Amr Bin As düşünceliydi. Ordugâhların titrek meşalelerinin ışığında, saray mahallesinin kemerle süslü kapılarını seyrediyordu. İnananların önderi Halife Ömer, Medine'den ona, kibirli İskenderiye'deki paganizme ait tüm izleri yok etme emrini göndermişti. Bütün putlar, tapınaklar yıkılacak, bin yıllık uygarlık, kılıç ve ateşle yok olacaktı. Amr bunu sevmemişti. O sözü zora tercih eden savaşçılardandı. Gelecek kuşaklarca nefret duyulan bir barbar olarak hatırlanmak istemiyordu. Başını, tepesinde ışıldayan yıldızlardaki mesajı okumak ister gibi gökyüzüne kaldırdı. Gökyüzü çöle göre daha kapalıydı. Yakındaki deniz onu bulanıklaştırıyordu. Amr yarın İskenderiye'ye girecekti. Eskiden olduğu gibi, develerine yüklediği ipek ve baharatı satmaya değil, Bedevi savaşçıların başında Mısır'ı fethetmeye. Sur dışındaki mahallelerin alınışında, merhametli ve gözü tok davranmıştı. Hiçbir pagan tapınağı yağmalanmamış, hiçbir Hıristiyan veya Yahudi evi yakılmamış, hiçbir kadına tecavüz edilmemişti. Bedevi savaşçıları, emirlere uyarak, birer kurtarıcı gibi davranmışlardı. Ama yarınki bambaşka bir şey olacaktı; çünkü sur içi mahalleler zengindi ve adamları yağmanın niçin yasaklandığını anlamıyorlardı. Kâfirlerin birer sanat eseri saydığı tanrının ve peygamberlerinin yüzlerini betimleyen putları yıkmak, boş inanç ve yalanlarla dolu bu eski kitapları tamamen yakmak gerekiyordu. Amr bilinmeyene duyduğu doğal meraktan dolayı, tüm bunları isteyerek yok edemezdi. Özellikle şiire, pagan olsun ya da olmasın büyük bir saygı duyuyor, onu kutsal kabul ediyordu. Tüccarlık yaptığı vakitler çok seyahat etmişti. Kervanlarla kuzeyde Antakya'ya, İran'da İsfahan'a gitmiş ve elbette buraya Mısır'a, hatta İskenderiye'ye gelmişti. Peygamberin çağrısına iman etmeden önceki zamanlarında, bu yabancı şehirlerde ticaret yaparken, büyücüler, rahipler, hahamlarla karşılaşmış, onların inançları, efsaneleri, dünya ve evren anlayışlarına dair aklına gelen bütün sorulan sorma fırsatını yakalamıştı. Başkalarını, yabancı insanları tanımayı ve anlamayı işte böyle öğrenmişti. Her şeye duyduğu merak, bilgiye duyduğu açlık sonucu edindiği gurur duyulacak bir bilgi dağarcığı onu, Mekke ve Medineli yaşlıların ve şairlerin can kulağıyla dinlediği bir aydın haline getirmişti; ama zaman değişiyordu. Cihad başka hiçbir şeye vakit bırakmıyordu. Amr tıpkı kumsala vuran bir dalga gibi, çok beğendiği bu şehre geri dönmüştü. Ama bu sefer çöl savaşçılarıyla birlikte ve İskenderiye'yi yerle bir etmek için. II. Philopon, Cebrail'in sabırsızlığına acı acı gülüyordu: yirmi üç yıl beklediği İskenderiye'nin bininci yılı, Deccal'in egemenliğinde ateş ve kanla kutlanacaktı.