ANAYURT KARA ELF ÜÇLEMESİ 1. KİTAP R A SALVATORE Sürüm: 0.2 Mart 2001 Arkabahçe Yayıncılık KATALOG BİLGİSİ: ISBN: 975-85180-2-X BAŞLIK: Anayurt ALTBAŞLIK: Kara Elf Üçlemesi ALTBAŞLIK: 1. Kitap ALTBAŞLIK: Unutulmuş Diyarlar YAZAR: Salvatore, R. A. BARKOD: 9789758518029 SAYFA: 316 FİYAT: 12.000.000 TL YAYINEVİ: Arkabahçe Yayıncılık YER: İstanbul YIL: 2001 AY: Mart FİZİKİ: 13,5 x 19,5 cm., Karton Kapak ÇEVİREN: Erkan, Boğaç KAPAK: Easley, Jeff KONU: Edebiyat, Dünya Edebiyatı, Fantazi, Bilimkurgu YAZAR HAKKINDA R.A. Salvatore !959 yılında Massachusetts'de doğdu. Karısı Diane ve üç çocuğuyla birlikte halen orada yaşıyor.İyi bir sporcu olan Salvatore, Beyzbol ve Halter ile uğraştı. Faal olarak Hokey koçluğu da yaptı. Lise çağlarında yılbaşı hediyesi olarak aldığı J.R.R. Tolkien'in başyapıtı Yüzüklerin Efendisi, bilgisayara yönelmiş Salvotore'nin yönünü edebiyat ve gazeteciliğe çevirdi.New York Times bestseller listesinden aylarca inmeyen Kara Elf üçlemesinin dışında sayısız romana da imza attı. BAŞLANGIÇ Ne bir yıldız süsler bu ülkeyi bir şairin gizemli parıltısıyla, ne de güneş yaşam dolu ılık ışıklarını gönderir buralara. Burası Karanlıkaltı'dır; Unutulmuş Diyarlar'ın telaşlı yüzeyi altındaki gizli dünya. Burada gökyüzü acımasız bir kayadır. Duvarlar, ölümün, buraya gelme yanılgısına düşecek kadar budala yüzey canlılarının meşale ışığı ile grileşmiş rengini yansıtır. Burası onların dünyası değildir. Burası ışığın dünyası değildir. Buraya davetsiz gelenlerin çoğu geri dönmezler. Yüzeydeki evlerinin güvenliğine kaçabilenler ise değişmişlerdir. Gözleri gölgeleri ve karanlığı görmüştür. Bu, Karanlıkaltı'ndaki kaçınılmaz akıbettir. Kapkaranlık koridorlar döne dolaşa ilerler bu kasvetli diyarda ve irili ufaklı mağaraları birbirine bağlar. Uyuyan bir ejderin dişleri kadar keskin taş yığınları kimi zaman sessiz bir tehditle bekler, bazen de davetsiz misafirlerin yolunu kesmek ister gibi yükselir. Burada derin, felaketi çağrıştıran bir sessizlik hüküm sürer, pusuya yatmış yırtıcı bir hayvanın sükuneti. Yolu Karanlıkaltı'na düşenlere işitme duyularını tamamıyla yitirmediklerini anlatan tek ses uzaklardan yankılanan bir su damlamasıdır. Bu, tıpkı bir yaratığın yürek atışları gibidir. Sessiz kayalardan süzülerek Karanlıkaltı'nın dondurucu havuzlarına akar. Bu havuzların karanlık ve durgun yüzeylerinin altında neyin olduğu ise bir tahminden öteye gitmez. Hangi sırlar cesurlan, hangi dehşetler budalaları bekler, bunu sadece hayal gücü söyleyebilir... Ta ki sükunet bozulana dek. Burası Karanlıkaltı'dır. Burada yaşam bölgeleri bulunur, yüzeydekilerin pek çoğu kadar büyük şehirler. Bir yolcu, gri kayaların sayısız kıvrım ve dönüşlerinden herhangi birinde, ansızın kendini boş dehlizlerle keskin bir tezat oluşturan böylesi bir şehirde bulabilir. Ancak, buraları bir sığınak değildir, yalnızca budala gezginler böyle sanır. Bu şehirler tüm diyarlardaki en şeytani ırkların vatanlarıdır ki bunların en bilinenleri duergarlar, kua- toalar, ve drowlardır. İki mil genişliğinde ve bin ayak yüksekliğinde böyle bir mağarada beliriverir Menzoberranzan; drow elflerinin ırkına özgü, başka bir dünyaya ait ve ölümcül bir zarafet taşıyan abide. Menzoberranzan, drow ölçülerine göre büyük bir şehir değildir; yalnızca yirmi bin kara elf barınır burada. Eski çağlarda kaba şekilli sarkıt ve dikitlerle dolu boş bir mağara olan bu mekan, şimdi sessiz ve büyülü bir ışıltı saçan sıra sıra oyulmuş kaleleriyle bir sanat eserini andirir. Şehir biçimsel bir mükemmelliktir; tek bir taş bile doğal halinde bırakılmamıştır. Ancak, bu düzen ve kontrol duygusu yalnızca zalim bir görünüm, kara elflerin yüreğini yöneten kaos ve kötülüğü gizleyen bir aldatmacadır. Tıpkı şehirleri gibi, onlar da güzel, zarif ve hoş yaratıklardır. Keskin ve büyüleyici çehreleri vardır. Yine de, bu kuralsız dünyanın yöneticileri drowlardır; ölümcüllerin en ölümcülü. Tüm diğer ırklar onlara karşı temkinli davranır. Güzellik bir kara elfin kılıcının ucunda solar. Drowlar hayatta kalmayı bilir. Burası Karanlıkaltı'dır; ölüm vadisi... İsimsiz kabusların ülkesi. *** KISIM 1 MEVKİ Mevki; tüm drow dünyasında daha önemli başka bir sözcük yoktur. Bu onlarmbizimdinimizin bir gereği, açlık çeken yüreğin ardı arkası kesilmeyen uğraşıdır. İhtiras iyi niyeti bastirir, merhameti söküp atar.. Hepsi O'nun adına yapılır: Lloth, Örümcek Kraliçe. Drow toplumunda güce ulaşmak basit bir suikast işleminden geçer. Örümcek Kraliçe bir kaos tanrıçasıdır. Drow dünyasının gerçek hükümdarları olan Lloth ve onun ulu rahibeleri ihtiras içinde zehirli hançerlerine sarılanlara kötü gözle bakmazlar. Elbette ki davranış kuralları vardır ve her toplum bu kurallarla övünmelidir. Alenen cinayet işlemek ya da savaş ilan etmek göstermelik bir adaleti davet eder ve drow adaleti adına verilen cezalar acımasızdır. Bir savaşın karmaşası içinde ya da bir kuytunun karanlıklarında rakibin sırtına bir hançer saplamak ise oldukça kabul gören, hatta alkışlanan bir şeydir. Soruşturma drow adaletinin güçlü bir yönü değildir. Hiç kimse uğraşacak kadar umursamaz. Mevki, Lloth'un yöntemidir; kaosu sürdürmek ve Drow ırkından 'çocuklarını' kendilerinin yarattığı kişisel tutsaklıkları içerisinde tutabilmek için onlara bahşettiği ihtirastır. Çocuklar mı? Daha doğrusu piyonlar; Örümcek Kraliçe için raks eden bez bebekler; hissedilmez ancak güçlü ağlarına yapışmış kuklalar. Hepsi Örümcek Kraliçenin merdivenlerine tırmanır; hepsi onu memnun etmek için avlanır ve hepsi onu memnun etmek için av olur. Mevki benim toplumumun çelişkisidir; gücün, güce duyulan açlığın içinde kısıtlanması. Güç ihanetle kazanılır ve güce sahip olana karşı ihaneti davet eder. Menzoberranzan'ın en kudretlileri, günlerini sırtlarını bulacak hançere karşı arkalarını kolaçan ederek geçirirler. Ölümleri ise çoğunlukla önlerinden gelir. Drizzt Do'Urden *** BÖLÜM 1 MENZOBERRANZAN Yaşayan birinin bir ayak ötesinden, fark edilmeden geçebilirdi. Sürüngen bineğinin ayak sesleri duyulamayacak kadar hafifti ve hem sürücü hem de bineğin giydiği kusursuzca yapılmış esnek örme zırh, her hareketlerinde eğilip katlanıyor ve sanki derilerinin bir parçasıymış gibi duruyordu. Dinin'in sürüngeni engebeli zeminde, duvarlarda ve hatta uzun tünelin tavanında rahat ancak çevik hareketlerle ilerledi. Yer altı sürüngenleri yapışkan, yumuşak ve üç parmaklı ayakları yardımıyla kayalara bir örümcek kadar kolay tutunabildiklerinden, tercih edilen bineklerdi. Aydınlık yüzey dünyasında, sert zeminlerde yol almak geride lanet izler bırakmazdı, ancak Karanlıkaltı'nın neredeyse tüm yaratıkları infra görüş yetisine sahiptiler. Ayak izleri, bir dehlizin zemininde sıradan bir yol izlediklerinde kolayca fark edilebilecek ısı kalıntıları bırakırdı. Sürüngen bir tavan uzantısı boyunca ağır ağır ilerlerken, Dinin oturduğu eğere sıkıca yapışmıştı. Sonra hayvan kıvrak bir hareketle bulundukları yerden duvarın uzak bir noktasına sıçradı. Dinin izlerinin sürülmesini istemiyordu. Ona yolunu gösterecek bir ışığı yoktu, ayrıca buna ihtiyaç da hissetmiyordu O bir kara elfti, bir drow, dünya yüzeyinde yıldızlar altında dans eden şu orman halkının kara denli kuzenlerinden bin Dinin'ın karmaşık ısı çeşitlemelerini canlı ve renkli imgelere çevirebilen gelişmiş gözlen için Karanlıkaltı ışıksız bir dünya olmaktan çok uzaktı Uzaktaki bir çatlak veya sıcak bir akıntı tarafından ısıtılmış duvarlarda ve zeminde spektrumun tüm renklen donup durmaktaydı En belirgin olanı da yaşayan varlıkların bıraktığı ısı ıdı ve bu da kara elfe düşmanının tüm ayrıntılarını yüzeyde yaşayan birinin parlak gün ışığında görebileceği kadar net algılama olanağı sağlıyordu Normalde Dinin şehri yalnız terk etmezdi Karanlıkaltı dünyası yalnız geziler için fazlasıyla tehlikeliydi, bir kara elf için bile Ancak bugün durum farklıydı Dinin geçişinin dostça olmayan drow gözleri tarafından fark edilmediğinden emin olmak zorundaydı Oymalı bir kemerin ötesinden gelen büyülü mavi bir parıltı, drowa bir şehir girişine yaklaştığını söylüyordu Dinin kertenkelesini yavaşlattı Menzoberranzan'ın Akademi'ye bahşedilmiş kuzey bolumu olan Tier Breche'ye açılan bu dar geçidi pek az kışı kullanırdı ve sadece Akademi'nin öğretmenleri olan üstatlar şüphe uyandırmadan buradan geçebilirlerdi Dinin bu noktaya her gelişinde asabileşirdi Menzoberranzan'ın ana mağarasının dışına açılan yüz tünelden en iyi korunanı buydu Kemerli yolun ilerisinde, birbirinin eşi iki örümcek heykeli sessiz bir savunma içinde oturmaktaydı Eğer bir düşman geçecek olursa, örümcekler canlanıp saldırırlar ve Akademinin her yanında alarmlar çalardı Dinin kertenkelesinden inerek sürüngeni göğüs hizasında bir duvara tutunmuş halde bıraktı Pıwafwısının, büyülü, koruyucu pelerininin yakasına uzandı ve boyun kesesini aldı Bunun içinden,sekiz bacağının her birinde değişik bir silah bulunan ve üzerinde Do'Urden ailesinin eski ve resmi adı olan Daermon N'a'shezbaernon'u simgeleyen 'DN' harflerinin kazınmış olduğu örümcek şeklindeki aile nişanını çıkardı. 'Dönüşümü bekleyeceksin,' diye fısıldadı Dinin kertenkelenin kulağına, bir taraftan da elindeki nişanı hayvanın gözleri önünde sallandırarak Tüm drow ailelerinde olduğu gibi, Do'Urden ailesinin nişanı da birçok büyülü özellik taşımaktaydı ve bunlardan birisı de aile üyelerine sahip oldukları evcil hayvanlar üzerinde mutlak bir kontrol sağlıyordu Kertenkele sanki bulunduğu kayaya kök salmışçasına emre itaat edecekti, hatta en sevdiği yiyecek olan sıçanlardan bir tanesi çenesinin birkaç ayak ötesinde uyukluyor olsa bile Dinin derin bir soluk aldı ve ihtiyatla kemere doğru ilerledi örümceklerin on beş ayak yükseklikten kendisine pis pis baktıklarını görebiliyordu O şehre ait bir drowdu, bir düşman değil, bu sebeple herhangi başka bir tünelden endışelenmeksızın geçebilirdi, ancak Akademi önceden kestirilemeyen bir yerdi Dinin örümceklerin davetsiz drowların geçişini engellediklerim duymuştu Dinin kendi kendisine korku ve olasılıklarla yitirecek vakti olmadığını anımsattı. Yapacağı iş ailesinin savaş planları için büyük önem taşıyordu Gözlerini kule gibi dikilen örümceklerden