Voor deze sciencefiction roman ontwierp Tanith Lee een samenleving waar zelfmoord zonder de gebruikelijke gevolgen blijft, aangezien het slechts een methode is om tussendoor tot lichaamsverwisseling te komen, binnen de termijn van dertig et.

Limbo-robots vliegen af en aan om de levensvonken in veiligheid te brengen en weer in vlees te plaatsen, in een lichaam dat speciaal voor de aanstaande bewoner is ontworpen.

Een muntstelsel kent de samenleving van Het Jang Fenomeen niet. Van elk individu wordt emotionele energie afgetapt en opgeslagen in de stedelijke energiebank. Deze en andere primaire zaken zijn volmaakt geregeld. De bevolking heeft eigenlijk nergens omkijken naar en iedereen is dan ook dik-decadent tevreden, op die ene onvermijdelijke dwarsligger na.

Hij/zij – we verklappen niet alles – slaagt erin die éne verboden daad te plegen, en wordt voor altijd uit de hemel verbannen.

Maar ‘altijd’ is een woord dat geen enkele bewoner van dit robot-utopia begrijpt. Dus daagt hij/zij de regels uit, verklaart zich onafhankelijk en begint een strijd om te bewijzen dat de mens slimmer is dan de meest geavanceerde robot.

Met verstrekkende gevolgen...