De oude rariteitenwinkel is een sprookje, en misschien het meest sprookjesachtige boek dat Dickens ooit geschreven heeft. Wie dit verhaal meet met de kleine maatstaven ener realistische romanopvatting, doet Dickens onrecht, en vergalt zichzelf een bijzonder plezier. Want het verhaal ven kleine Nel is een bijzonder mooi sprookje, over een onschuldig wezen in een vreemde, kwaadaardige wereld, belaagd door dwergachtige kobolden, en steunend op niets dan de sterke kracht van haar onbaatzuchtige liefde. De kobold sterft aan zijn wandaden, Nel sterft ook, maar eerst nadat zij door haar liefde de wereld om zich heen heeft omgetoverd tot haar eigen, en dus een betere wereld. Ziehier hoe Dickens, in de rol van de verteller, zich het sprookje van kleine Nel voor de geest stelt: 'Zonder mijn verbeeldingskracht ook maar in het minst te hoeven inspannen, behield ik een beeld van haar, dicht omringd en benauwd door alles wat maar vreemd was aan haar natuur en zover mogelijk afstond van de voorkeuren van haar geslacht en haar leeftijd. – Het zou tot een curieuze bespiegeling leiden, zich haar voor te stellen in haar toekomstig leven, eenzaam haar weg gaand temidden van een menigte wilde, groteske gezellen: zij als het enige pure, frisse jeugdige wezen in heel die drom.