BAUTISMO SA NAGLALAGABLAB NA APOY UNANG AKLAT Banal na paghahayag ng Langit at Impyerno Ni Rev. Yong Doo Kim Natatala sa aklat na ito ang makatotohanang karanasang pang- espirituwal ng mga kasapi sa Simbahan ng Panginoon (Lord’s Church) sa Incheon, Korea na naganap sa loob ng tatlumpong gabi na pagdarasal noong Enero, taong 2005. PAUNANG SALITA 3 “Gayon din naman, hindi tayo makaiiwas sa parusa kapag hindi natin pinahalagahan ang kaligtasang ito na napaka-dakila. Ang Panginoon ang unang nagpahayag ng kaligtasang ito, at ang mga nakarinig sa Kanya ang nagpatunay sa atin na ito’y totoo. 4 Pinatunayan din ito ng Diyos sa pamamagitan ng mga tanda at ibat-ibang himala, at sa pamamagitan ng mga kaloob ng Espiritu Santo na ipinamahagi Niya ayon sa Kanyang kalooban.” Hebreo 2:3-4 Sino mang Kristiyanong ministro ay nangangarap na magkaroon ng malaking espirituwal na pagbangon na kapansin-pansin. Maging ako man ay may maigting na paghahangad na magkamit ng pangkalakhang pagbangon o rebaybal ng hindi man lang isinalang-alang ang kasalukuyang sitwasyon ng aking sariling kongregasyon. Mayabang kong hinarap ang isang pagtitipong rebaybal. Ngunit ng sinimulan kong itakda ang araw ng serbisyo,narinig ko ang salita ng Panginoon, “Pastor Kim na Aking tagapag-lingkod, ang iyong talento ay hindi para manguna sa mga rebaybal kundi sa pagsusulat ng aklat. Mula ngayon, ano mang karanasan ang makikita mo at ng mga myembro ng iyong kongregasyon, ano man ang inyong makita o marinig ay dapat mong itala ng tumpak. Sa pamamagitan nito ay hinahangad Ko na magising ang lahat ng simbahan sa Korea at sa buong mundo. Ito ang dahilan kung bakit nabuhay ka sa mundong ito.” Naisip kong wala itong diwa, kaya ako’y sumalungat at ikinatwiran ang aking kalagayan. “Panginoon,hindi ako magaling sa pagsusulat ng aklat . At wala akong kumpyansa sa kapos kong pag-aaral at kaalaman”. Ngunit inulit muli ng Panginoon, “Hindi. Ito ang dahilan kung bkit ka nabuhay sa mundong ito”. Sumagot ako sa Panginoon, “Bakit Panginoon? Maraming tao bukod sa akin ang may kakayahan at gumagawa na niyan, bakit ako pa? Sino ako para gawin ang malaking tungkuling ito? Hindi ako malinaw magpaliwanag. At isa pa, hindi mo po ba alam na ako ang tipo ng tao na hindi kayang umupo ng matagal upang magsulat?” Sinubukan kong mag-matigas subalit sinabi ng Panginoon, “Hindi. Kaya mo iyan. Bibigyan kita ng abilidad. Bibigyan kita ng lakas. Huwag kang matakot. Kasama mo Ako.” Sa bandang huli ay sumuko ako. Iniutos sa akin ng Panginoon na ipaalam ang layunin ng pagsusulat ng aklat. “Sa panahong ito, ang mga simbahan sa Korea at ang panlabas at panloob na pamumuhay ng kongregasyon ay taliwas sa nais Ko para sa kanila.” Sinabi Niya. “Ang mga lider na Pastor at ang mga myembro ng simbahan ay sumasamba sa akin ng pormal at kilala lang nila Ako sa kung ano ang nasusulat.” “Ano ang gagawin ko?” ang aking sagot. “Nais Ko na magkaroon ka ng nag-aalab na puso at katagpuin Ako.” Ito ang sinabi ng Panginoon at ito ay nasusulat sa Pahayag 3:15 “Nalalaman ko ang mga ginawa mo. Alam kong hindi ka malamig ni mainit. Maano sanang malamig ka o mainit.” Ikalawa, ay nagbigay ng komento ang Panginoon sa totoong karakter at taktika ng dyablo. Sinabi Niya na maraming aklat ang nagbibigay ng teyorya kung sino at ano ang pwersa ng kasamaan.Nais ni Hesus na ibunyag at itala ang katotohanan tungkol sa pagbubukas ng espirituwal na paningin, gayon din ang pag-dodokumento ng lahat ng mga personal na karanasan ng mga mananampalataya na nakaranas ng totoong pakiki- pagsagupa sa mga masasamang pwersa. Ang umuunlad na espirituwal na karanasan ng mga myembro ng Simbahan ng Panginoon (Lord’s Church) sa pagbubukas ng espirituwal na paningin at pakikibaka sa espirituwal na laban ay isang bihirang pangyayari. Bagama’t maliit at bago pa lang ang aming simbahan, pinili kami ng Diyos dahil nais Niyang ipanumbalik ang pananampalatayang di natitinag ng mga nakakilala sa lahat ng dako. Ikatlo, sa pamamagitan lang ng salita ng Panginoong Hesus tayo makakaranas ng pagkapanalo sa mga taktika ng dyablo at makikita natin ang tunay uri ng ating pananampalataya. “ 1 "Isulat mo sa anghel ng iglesya sa Sardis: "Ito ang sinasabi ng nagtataglay ng pitong espiritu ng Diyos at ng pitong bituin. Nalalaman ko ang ginagawa mo; ipinapalagay kang buhay, ngunit ang totoo, ikaw ay patay. 2 Kaya't gumising ka! Pag-alabin mo ang mga katangiang nalalabi pa sa iyong buhay upang hindi ito tuluyang mamatay. Nakikita kong hindi pa ganap ang mga nagawa mo sa paningin ng aking Diyos. 3 Kaya nga, alalahanin mo ang mga bagay na iyong tinanggap at narinig. Isagawa mo ang mga iyon; pagsisihan mo't talikuran ang iyong kasamaan. Kung hindi ka gigising, pupunta ako diyan na gaya ng isang magnanakaw, at hindi mo malalaman ang oras ng aking pagdating.” Pahayag 3:1- 3 Sa aking hinuha ay maraming mambabasa ang magkakaroon ng mga tanong at para mabigyan ng linaw ay isinulat ko sa ibaba ang ilang mga bagay. ANG PROSESO NG PAGBUBUKAS NG ESPIRITUWAL NA PANINGIN I. Pagdarasal sa ibat-ibang wika Ang aming kongregasyon ay naniniwala sa kapangyarihan ng pagsasalita sa ibat-ibang wika, kaya naman nagagawa naming magdasal ng mas matagal, mas taimtim, at mas malalim. Ang pagdarasal sa ibat-ibang wika ay nakakatulong din sa amin upang magkaroon ng konsentrasyon, at sa pamamagitan nito ay nabibiyayaan kami ng abilidad na nakapag-bubukas ng aming espirituwal na paningin. Ang pag-sasalita sa ibat-ibang wika ay hindi para sa pakikipag-usap sa mga tao, kundi iyon ay pakikipag- usap ng aming kaluluwa na sumasambit ng mga lihim ng aming puso patungo sa Diyos. (1 Corinto 14:2) II.DADALAWIN KA NG MASASAMANG ESPIRITO Ang proseso ng pagbubukas ng espirituwal na paningin ng isang tao ay hindi lang napakahirap, kundi kailangan ding malampasan ang mga balakid. Isa sa napakaraming balakid, at ang pinaka-malaking problema ay si Satanas, na ang gawain ay pigilan at hadlangan ang proseso. Ang dyablong ito ay hindi naaawa sa mga bata o sa mga may sakit. Kundi, patuloy niya tayong kakalmutin at papabagsakin hanggang sa mapagod tayo at mamuhi. Kaya, kapag lumilipad ang iyong isip at kulang ang iyong paghahanda ay magbabayad ka ng malaki. Maraming beses na sinimulan namin ang aming panalangin ng walang tiyak na plano ng panlaban sa pag-atake at nang dumating na ang mapanirang pag- atake ay nagdusa kami at natalo. Ngayon ay nakahanda na kami sa pag-lusob sa pamamagitan ng paghahanda ng aming mga sarili sa pagpupuri, pagpuno ng mga Salita ni Hesus sa aming mga puso, at marubdob na paglapit ng may pag-iyak sa Panginoon. Mahalagang manalo sa pakikipaglaban sa espirituwal na pwersa ng kadiliman dahil kailangan iyon upang mabuksan ang espirituwal na paningin. (Mga Taga-Efeso 6:12) Maraming mga kongregasyon at pastor ang nakapagsasalita ng gayun-gayon lamang tungkol sa halaga ng pagbubukas ng espirituwal na paningin. Kaya naman ay tinanong ko si Hesus tungkol sa mga nagpapahayag na bukas ang kanilang espirituwal na paningin. Ipinaliwanag ng Panginoon na iyon ay espirituwal na inspirasyon na nararanasan ng maraming tao. Iyon ay malakas na emosyon na hatid ng Espirito Santo. Ngunit hindi iyon kaparehas ng taong may biyaya ng espirituwal na paningin na pisikal na nakakakita ang kanilang mga mata. III. ANG MASASAMANG ESPIRITO AT ANG KANILANG PLANO Kumpara sa mabangis at mga labanan sa lupa, ang espirituwal na laban sa masasamang pwersa ay lagpas pa sa ating imahinasyon. Dumadating ng isa-isa ang mga alagad ni Satanas. Kapag nabigo ang isa, ay may dadating na dalawa, pagkatapos ay lulusob sila sa pangkat na sampo, tatlumpu, limampu, isang daan at mas marami pa. Naghihiwa-hiwalay ang kanilang pangkat at pagkatapos ay nagsasama-sama upang lumusob ng ayon sa sitwasyon. At kapag napalayas ang isa sa pamamagitan ng panalangin ay lumalapit ang masamang espirito sa kanyang susunod na target upang manukso,mang- udyok, mambuyo o mag-bulong ng matatamis na salita. Sa huli, kapag nabunyag na ang kanilang totoong anyo, ay kaagad silang tumatakas. IV.ANG PABAGO-BAGONG ANYO NG MGA MASASAMANG ESPIRITO Nagpakita sa amin sa ibat-ibang anyo ang mga alagad ni Satanas. Minsan ay sinusubukan nilang akitin kami sa pamamagitan ng pagpanggap bilang sikat na taga- paglibang, bilang inosenteng bata, bilang si Hesus, o bilang napaka-gandang anghel ng liwanag. (2 Corinto 11:14) Ang mas lalong malala, ay nang mag-panggap si Satanas bilang Amang nasa langit na nakaupo sa kanyang trono na muntik ng magpa-linlang sa amin. Nagpapakita rin sila bilang ahas, ulo ng dragon, paniki, ulo ng kabayo, dice, mga bungo, kalansay at d na mabilang pang mga imahe. Nataranta pa kami nang may nag-panggap bilang aking anak na babae. V. ANG PAMAMARAAN NG PAGHARAP NG PANGINOON Nakipaglaban kami at nanalo, ngunit natatalo rin kami sa aming pakikipaglaban sa masasamang espirito. Sakit sa katawan ang aming iniinda sa tuwing kami ay natatalo. Napakatindi ng sakit kaya naman ay madalas na natutumba at gumugulong kami sa sahig. Pakiramdam namin ay nasa punto na kami ng kamatayan. Sa simula ay ipinagtatanggol kami ng Pangioon sa lahat ng pag-atake; kaya naman nakakapagdasal kami ng maayos at walang sagabal. Habang lumalago ang aming pananampalataya ay hinahayaan kami ni Hesus na makipaglaban ng mag-isa at Siya ay nagiging tahimik na Taga-panood. Sa kabila ng nakadaluhong na panganib, ay kaagad kaming humihingi sa Kanya ng tulong. Si Hesus ay tahimik lang na nanonood habang kami ay nabubuwal. Ang dahilan ng Kanyang pananahimik ay upang sanayin kami na maging mapagsarili sa halip na maging mahina at walang magawang mga bata. Nang maunawaan namin ang dahilan ng Panginoon, ay nakipaglaban kami ng walang humpay sa masasamang espiritu. Kapag may nakakaharap kami na mga nakakatakot na demonyo ay tinatawag ng Panginoon si Arkanghel Michael at ang mga anghel upang tulungan kami. Sa pamamagitan nito, ay tinuturuan kami ng Panginoon at tinutulungan Niya kaming maunawaan ang paraan ng tamang pakikipaglaban. Sa wakas, ay isa-isa naming natamo ang tagumpay. Nais ni Hesus na malaman at matutunan namin na ang aming natural na disposisyon na sinamahan ng pananalig sa Kanya ang makatatalo sa nakakatakot naming kaaway. MATAPOS MABUKSAN ANG ESPIRITUWAL NA PANINGIN Ang pisikal na labanan sa pagitan namin at ng mga demonyo ay nagresulta ng mga pinsala sa aming katawan. Kahit naranasan namin ang langit at impyerno, ay lumulusob pa rin ang pwersa ng dyablo sa bawat pagkakataong nakikita nila. Kaya naman, ang bawat araw ay nakakanerbiyos at isang seryosong laban. Iniisip ko kung bakit patuloy na lumulusob ang dyablo at ang kanyang pwersa sa kabila ng proteksyon sa amin ng Panginoon. Ngayon ay masasabi ko na iyon ay naka-depende na sa bawat mananampalataya kung magpapasailalim sila sa kasalanan o kay Hesus. “16 Hindi ba ninyo alam na kapag nagpasakop kayo sa sinumang inyong sinusunod, kayo'y nagiging alipin nito, maging ito'y kasalanang hahantong sa kamatayan, o ang pagsunod sa Diyos na hahantong sa katuwiran?” Mga Taga- Roma 6:16 SUMALAKAY ANG ESPIRITUWAL NA PWERSA NG KASAMAAN Palaging naghahanap ng pagkakataon na lumusob ang espirituwal na pwersa ng kasamaan ngunit palagi kaming pinaalalahanan ni Hesus na ihanda ang aming mga sarili sa pamamagitan ng araw-araw na panalangin. (Marcos 9:29) Kailangan ng regular na panalangin. Inilarawan ni Hesus ang kahalagahan ng panalangin na napagkasunduan ng dalawa o marami pang saksi. (Mateo 18:19) Sa sandaling nakatanggap kami ng espesyal na pangako o kasagutan, ay lumulusob ang masamang pwersa sa amin, at nasusundan iyon ng malaking paghihirap. Ang sakit at pagdurusa ay tumatagal ng matagal na panahon. Hindi kaagad umaalis ang masamang pwersa ng dahan-dahan. Sa halip, ay nag-iiwan sila ng peklat at nagpapatuloy ang aming pagdurusa. ANG ISYU SA PAGPANGALAN SA MASASAMANG PWERSA NI SATANAS Si Satanas at ang kanyang mga masunuring alagad ay may mga pangalan na nabanggit sa Bibliya. Si Satanas ay kinikilala bilang “Beelzebul, ang prinsipe ng mga demonyo.” (Mateo 12:24); “Lusiper, ang tala sa umaga” (Isaias 14:12); “Satanas” (Zacarias 3:1; Pahayag 12:9); “Dyablo” (Lucas 4:2, 13); “matandang ahas” (Pahayag 12:9); “dambuhalang dragon” (Pahayag 12:3, 7-9); “demonyo” (Mateo 7:22; 9:34); “espirituwal na pwersa ng kadiliman” (Mga Taga-Efeso 6:12) at “masamang espirito” (Lucas 7:21; 8:2). Nasasaad sa mga patotoo na nakatala sa aklat na ito, na humarap kami sa walang humpay na labanan at inilarawan namin ang espirituwal na pwersa ng kadiliman bilang dyablo, Satanas, demonyo, o pinuno ng demonyo. Nais namin na isaisip ng mga mambabasa na ang aming lakas at enerhiya ay nakapokus sa pakikipaglaban, kaya naman, ang mga pangalan ng bawat masamang espirito na aming nakasalamuha ay hindi akmang naihayag. MGA ISYU TUNGKOL SA MGA PANINIRANG PURI HABANG NAKIKIPAGLABAN SA MGA TAGPAGLINGKOD NG DYABLO “Suriin ninyo ang lahat ng bagay at pulutin ang mabuti. Lumayo kayo sa lahat ng uri ng kasamaan.” 1 Tesalonica 5:21-22 Habang isinusulat ang aklat na ito, ay nahirapan kami sa pag-sipi ng masasamang salita na nasabi sa madugong pakikipaglaban sa masasamang espirito. Sa espirituwal na paglalakbay ng aking anak kasama ang iba pang myembro, ang pakikipaglaban ay minsang nangyayari sa pintuan sa impyerno. Maraming paninirang puri ang lumabas sa aming mga bibig habang nakikipaglaban ngunit inutusan ako ng Panginoon na itala ang bawat detalye, kabilang na ang mga masasamang salitang nabanggit. Nag-alala ako at tinanong ko Siya, “Panginoon, banal po Kayo, ngunit inuutusan Mo ako na ilakip ang mga masasamang salita sa aklat. Paano ako, na may akda, pati na rin ang mga magbabasa, huhusga sa karakter ng aklat na ito?” Sumagot si Hesus, “Nangyayari ito sa gitna ng laban, kaya huwag kang mag-alala.” Sa huli ay sinunod ko ang turo ng Panginoon. Taos puso akong nagpapasalamat sa mga tauhan sa limbagan ng Yae-Chan-Sa, pati na rin kay Lee, Whan-Oh para sa kanilang pagtulong. Nais ko ring pasalamatan ang aking asawa, dahil sa kabila ng ating kahikahusan sa buhay at mahihirap na pinagdaanan ay pinapalakas mo pa rin ako ng iyong mga ngiti at pang-unawa.Hindi kita lubusang mapapasalamatan. Hinihiling ko na basahin ng mga mambabasa ang aklat na ito ng may kaisipang mapagpahintulot at malawak na pang- unawa. ANG MANGKUKULAM NA NANIWALA KAY HESUS Ang patotoo ni Sister Baek, Bong-Nyo May pula at puting watawat na naka-wagayway sa pintuan. Kapag may nakita kang ganoong bandila sa iyong mga kapitbahay ay malalaman mo kung saan iyon kumakatawan at kung anong nangyayari sa loob ng mga bahay na iyon. Iyon ang aking ginagawa, dalawang buwan bago ko makilala si Pastor Kim. Panggagaway at pangkukulam ang aking hanapbuhay na araw-araw kong ginagawa. Hindi ako minahal noong kailangan ko ng pagmamahal, at ang aking hindi pangkaraniwang pamilya ang nagpapabigat sa akin. Sinasabi ko sa iba ang kanilang kapalaran, ngunit humaharap ako sa hindi malirip na kinabukasan sa pagkalat ng sakit na kanser sa aking katawan. Ako ay may isang anak na lalaki, dalawang anak na babae, at isang apo. Ang aking anak na lalaki na si Haak-sung (dalawamput-pitong taong gulang) ay may kakulangan sa pag-iisip sa ikatlong lebel. Ang aking panganay na anak na babae na si Yoo-me (dalawangput-anim na taong gulang), at ang bunsong si Yoo-kyung ay may karamdaman sa pangkaisipan sa ikalawang lebel. Kasal ako at may mga anak ngunit palagi akong umaalis ng bahay dahil sa impluwensya ng mga demonyo. Umalis ang aking asawa, at ang buhay ng aking mga anak ay natulad sa akin. Nang umalis ako sa bahay, ay walang ibang magbabantay sa mga bata, kaya naman ang aking ina ang nagpalaki sa kanila. Nang mamatay ang aking ina, ay lumaki ang mga bata ng mag-isa, at nagkaroon sila ng masasamang gawi at masamang ugali. Nanigarilyo ang aking mga anak na babae at naging lasenggo ang aking anak na lalaki. Dumami ang mga suliranin at ang bigat ng aking mga kasalanan ang nagpahirap sa amin araw-araw. Sa edad na labing-anim ay sinamantala ni Yoo-me ang aking pagkawala at siya ay nakipisan sa kapitbahay naming 48 anyos na lalaki at nagka-anak sila. Nang makipag-hiwalay siya sa kanya ay may nakilala siyang 30 anyos na lalaki. Tumira siya kasama ng lalaking iyon at nagkaroon sila ng anak. Si Meena, na ngayon ay limang taong gulang, ay ang aking apo. Ilang taon ang nakalipas, at natapos ang kanilang relasyon at si Yoo-me ay nakatagpo na naman ng ibang lalaki, na ngayon ay 49 anyos naman. Dahil sa aking mga desisyon ay napabayaan ko ang aking mga anak. Ang aking ina ang umaruga at nagpalaki sa kanila. Wala akong ideya na nakakasuklam at nakakatakot ang mga kasalanang ginagawa ko noon sa harap ng Diyos dahil sa aking panghuhula. Bago ko nakilala ang Panginoon, ay naghahanap ako sa bawat bundok at templo sa Korea ng pinakamakapangyarihang demonyo upang masaniban. Umakyat ako sa marilag na bundok ng Hanla. Ang isang mangkukulam o manghuhula ay karaniwang gumagamit ng instrumento katulad ng pamutol ng dayami, upang manghula o magpaalis ng masamang espirito sa pamamagitan ng panalangin at pag-aalay. Ang kapalit na kabayaran ay salapi. Ngunit nagnais pa ako ng mas marami, kaya inakyat ko ang matatarik na bundok, nagtayo ako doon ng tolda, at ninais na masaniban ng demonyong kingpin. Nagdasal ako sa demonyo mula gabi hanggang sumunod na umaga. Humanga ang demonyong kingpin sa aking dedikasyon at inalalayan niya ang aking mga kamay buong gabi. Hindi ako natulog at nagawa kong itaas ang aking mga kamay hanggang sumunod na umaga. Naghanap ako ng mga bundok. Naghanap ako. Kahit may pamilya akong kailangang alagaan, hindi na sila mahalaga sa akin. Sinunod ko ang aking mga nais. Sinundan ko ang dyablo ng walang pag-aalinlangan. Nasira ang aking pamilya. Naglayas ang mga bata sa bahay at nagdusa sa pag-iisip. Iniwan ako ng aking asawa. Ang buhay ko ay parang impyerno. Nang ako ay nasuri na mayroong kanser sa matres at naospital dahil sa mga sugat na natamo ko sa aksidente sa sasakyan, ay binisita ng Diyos ang makasalanang katulad ko at ibinigay Niya ang Kanyang walang hanggang biyaya. Maraming mga pastor ang lumapit sa akin upang mag-ebanghelyo. Ngunit pinaalis ko sila at pinagsabihan ng mga nakaka-insultong salita: “Kung mapapatunayan mo sa akin na ang Diyos na iyong pinaglilingkuran ay mas makapangyarihan kaysa sa aking diyos, ay saka lang ako maniniwala sa Diyos mo.” Kinutya ko ang bawat tao na lumapit sa akin upang magbahagi ng Salita. Dahil alam ng Diyos na mapagmataas ako at matigas ang aking ulo ay nagpadala Siya ng espesyal na pastor sa akin. Noong Oktobre 5, 2004, habang ako ay ginagamot sa aking mga sugat na mula sa aksidente ay pumasok sina Pastor Kim, Yong-doo at kanyang asawa sa aking silid sa Rm.708 sa Sung-Min Ospital. Hindi tulad ng ibang pastor, sina Pastor Kim at kanyang asawa ay tumayo lang sa tabi ng aking kama at ngumiti. Sa una ay hindi ko alam na isa siyang pastor. Mukha siyang mabait at maawain. Naisip ko, “Bakit sila nakangiti?” Maganda rin ang unang tingin ko sa asawa ng pastor. Tinanong niya ako, “Nasasaktan ka ba? Bakas sa iyo na mabigat ang iyong pinagdadaanan. Saan ang masakit sa iyo?”Inabot niya ang kanyang kamay sa akin. Ipinaliwanag ko na sumasakit ang aking likod. Naikwento niya na sumasakit rin ang kanyang likod at hinimok niya ako na magpagaling. Sigurado akong babanggitin niya na maniwala ako kay Hesus ngunit hindi Niya binanggit kahit isang beses. Muli akong binisita ni Pastor Kim at kanyang asawa kinagabihan. Sa pagkakataong ito, ay nagsalita na siya ng kakaiba. “Mahal ka ng Diyos. Si Hesus ay anak ng Diyos. Kung maniniwala tayo kay Hesus ay gagabayan Niya tayo patungong langit. Nais ni Hesus na makatagpo tayo. Binibigyan Niya tayo ng pag-asa, pinagagaling ang ating mga karamdaman at inaaliw tayo. Ang mga may sakit ay mas makatatanggap ng pagmamahal ni Hesus.” Sinabi niya iyon at inanyayahan niya ako na tanggapin si Hesus. “Ngunit ang lahat ng tumanggap at nanalig sa Kanya ay pinagkalooban niya ng karapatang maging anak ng Diyos.” Juan 1:12 Sinabi niya na makakapunta kami sa langit kapag namatay ngunit maaari rin namin maranasan ang langit ngayon kung magiging masunurin kami. Nagulat ako sa aking