TUSCULUM BÜCHER * S O P H O K L ES A N T I G O NE GRIECHISCH UND DEUTSCH BEI ERNST HEIMERAN MÜNCHEN 1926 τ I Γ o Ν Η Z E H N T ER BAND T U S C U L UM - B Û C H ER A N T I G O NE ÜBERTRAGEN VON LUDWIG FRIEDRICH BARTHEL H A NS C A R O S SA G E W I D M ET ΤΑ Τ Ο Γ Δ Ρ Α Μ Α Τ ΟΣ Π Ρ Ο Σ Ω ΠΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΙΣΜΗΝΗ ΧΟΡΟΣ ΘΗΒΑΙΩΝ ΓΕΡΟΝΤΩΝ ΚΡΕΩΝ ΨΓΛΑΞ ΑΙΜΩΝ ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΕΓΡΓΔΙΚΗ ΕΞΑΓΓΕΛΟΣ E P E R S O N EN DES D R A M AS ANTIGONE ISMENE CHOR DER THEBANISCHEN GREISE KREON EIN WÄCHTER HÄMON TEI RESI AS EIN BOTE EURIDIKE EIN BOTE ΑΝΤΙΓΟΝΗ ^^ κοινον αύτάδελφον Ίσ^ηνγίς κάρα, άρ' οίσθ·' δ τι Ζευς των άπ' Οίδίπου κακών έλλεΐπον ούχι νών ετι ζώσαιν τελεί; ούδέν γαρ οΰτ' άλγεινον ουτ' άτνιρόν ουτ' ατΐ[Λον ουτ' ούν αίσχρόν έσ-9·' όποιον ού των σων τε κάαών ούκ δπωπ' εγώ κακών, κα! νυν τί τοϋτ' αύ φασι πανδ'/ίαω πόλει κήρυγμα θεΐναι τον στραττ,γον άρτίως; εχεις τι κεί<Τ7ίκουσας η σε λανθάνει προ; τους φίλους στείχοντα τάξ έχ-θ-ρών κακά ; ΙΣΜΗΝΗ έμοί [/.έν ουδείς [Λυθος, Άντιγόνν;, φίλων οΰθ·' τίδύς ουτ' άλγεινός ικετ' έξ δτου δυοΐν άδελφοΐν έστερηθ-γ^-εν δύο, ijj.àf. θ-ανόντων ·ψ.έpoc διπλή χερί · έπεί δέ φρούδος έστιν Αρχείων στρατός έν νυκτί τη νυν, ουδέν otó' ύπέρτερον, ουτ' εύτυχουσα ¡¿άλλον ουτ' ¿τωυχνη. ΑΝΤΙΓΟΝΗ •Λ,δτι καλώς, καί σ' έκτος αύλείων πυλών τοϋδ' εί'νεκ' έξέπε[/.πον, ώς αοντι κλύοις. ANTIGONE Ismene, schwesterlichen Blutes Du, vernimm: Kronion rastet nicht die herben Kränkungen Des ödipusgeschlechtes an uns beiden zu Vollenden. Bitternis und Raserei, was nur Befleckt und schändet, wirbelt er auf uns herab. Jetzt wieder — höre! — oder kroch das scheue Wort Zu Dir auch: unser „Kriegsgott" rüttle das Gemein- Volk haßerpicht zum Ärgernis der Lieben auf? ISMENE Von unsren Lieben scholl zu mir kein Jubel und Kein Wort der Klage mehr, seitdem uns jener Ein- Tag beide Brüder raffte, feindlich Hand in Hand Verstrickt. Daß Argos' Heer in abgerauschter Nacht Zerstob — dies nur, Antigone, erfuhr ich noch Inmitten meines immer gleichen Ungemachs. ANTIGONE Ich rief Dich an den Torweg Deine sichtbare Gelassenheit zu warnen, endlich unbelauscht. 2 * Σ Ο Φ Ο Κ Α Ε Ο ΓΣ · Α Ν Τ Ι Γ Ο ΝΗ ΙΣΜΉΝΗ τί δ' εστί; δτίλοίς γαρ τι καλχαίνουσ' έπος. ΑΝΤΙΓΟΝΗ ού γάρ τάφου νων τώ κασιγνητω Κρέων τον ρ.έν προτίσας, τον Χ' άτφιάσας εχει ; Έτεοκλέα ¡J-έν, ώς λέγουσι, συν δίκη χρηστοΐς δικαία καί νόριω κατά χθ-ovòc έκρυψε τοις ενερθεν έντιαον νεκροΤς · τον δ' άθ·λίως θανόντα Πολυνείκους νέκυν άστοίσί φασιν έκκεκτιρϋχθ'αι το ¡J/Λ, τάφω καλύψαι ¡/.ηδέ κωκϋσαί τινα, έαν δ' ακλαυτον, αταφον, οιωνοϊς γλυκύν •9·γ)σαυρόν εϊσορώσι προς χάριν βοράς, τοιαυτά φασι τόν άγαθ-òv Κρέοντά σοι κά[Αθί, λέγω γάρ κάιχέ, κ^ρύςαντ' έχειν, και όεΰρο νεΐσθαι ταΰτα τοΐσι ¡¿η είόόσιν σαφή προκηρύξοντα, καί το πραγρι' άγειν ούχ ώς παρ' ούδέν, άλλ' δς άν τούτων τι δρα, φόνον προκεΐσθ·αι δτιαόλευστον έν πόλει. ούτως έχει σοι ταΰτα, καί δείξεις τάχα εί'τ' ευγενής πέφυκας είτ' έσ·9·λών κακτό. ΙΣΜΗΝΗ τί δ', ω ταλαΐφρον, εί τάδ' έν τούτοις, έγώ λύουσ' αν η 'φάπτουσα προσθ·εί[/.γ)ν πλέον; ΑΝΤΙΓΟΝΗ εί ξυριποννίσεις καί ξυνεργάσει σκοπεί. ΙΣΜΗΝΗ ποιόν τι κινδύνευσα; ποι γνώμης ποτ' εί;