POLITECHNIKA WROCŁAWSKA PROJEKTOWANIE KONSTRUKCJI STALOWYCH WEDŁUG PN-EN 1993-1-1 ANTONI BIEGUS tel. 071 372 77 79, 071 32037 66, 0664 531 931 [email protected] Program 10 Eurokodów (57 części – EN 199X-X-X) EN 1990 Podstawy projektowania konstrukcji EN 1991 Oddziaływania na konstrukcje EN 1992 Projektowanie konstrukcji z betonu EN 1993 Projektowanie konstrukcji stalowych EN 1994 Projektowanie konstrukcji zespolonych... EN 1995 Projektowanie konstrukcji drewnianych EN 1996 Projektowanie konstrukcji murowych EN 1997 Projektowanie geotechniczne EN 1998 Projektowanie sejsmiczne EN 1999 Projektowanie konstrukcji aluminiowych Eurokod 3: Projektowanie konstrukcji stalowych Składa się z następujących części EN 1993-1*/: Reguły ogólne i reguły dla budynków EN 1993-2: Mosty stalowe EN 1993-3*/: WieŜe, maszty i kominy EN 1993-4*/: Silosy, zbiorniki i rurociągi EN 1993-5: Palowanie i grodzie EN 1993-6: Konstrukcje wsporcze suwnic __________________________ */ Normy wieloczęściowe Część Eurokodu 3 (1993-1-X): Projektowanie konstrukcji stalowych Obejmuje następujące podczęści: 1-1: Reguły ogólne i reguły dla budynków 1-2: Obliczanie konstrukcji z uwagi na warunki pozarowe 1-3: Konstrukcje z kształtowników i blach profilow. na zimno 1-4: Konstrukcje ze stali nierdzewnych 1-5: Blachownice 1-6: Wytrzymałość i stateczność konstrukcji powłokowych 1-7: Konstrukcje płytowe 1-8: Projektowanie węzłów 1-9: Zmęczenie 1-10: Dobór stali ze względu na odporność na kruche pękanie i ciągliwość między warstwową 1-11: Konstrukcje cięgnowe 1-12: Konstrukcje ze stali S 500÷S 700 PN-EN 1993-1-1 podaje podstawowe reguły projek- towania konstrukcji stalowych z materiałów o grubości ‡ ‡‡‡ t 3 mm, a takŜe postanowienia dodatkowe dotyczące projektowania budynków o konstrukcji stalowej. Dokumenty związane z Eurokodem 3 • EN 1990: Podstawy projektowania konstrukcji • EN 1991: Oddziaływania na konstrukcje • EN 1090: Wykonanie konstrukcji stalowych - wymagania techniczne • Europejskie normy (EN) i aprobaty techniczne (ETA) dotyczące wyrobów budowlanych na konstrukcje stalowe (np. Normy wyrobów ze stali konstrukcyjnej spawalnej EN 10025-1:2004, EN 10025-2:2004, ..... 1.3. ZAŁOśENIA ZałoŜenia ogólne wymienione w PN-EN 1990 oraz wytwarzanie i montaŜ w EN 1090 1.4. ROZRÓśNIENIE ZASAD I REGUŁ STOSOWANIA Wymienione w PN-EN 1990 – rozd. 1.4. 1.5. TERMINY I DEFINICJE Terminy wymienione w PN-EN 1990 – rozd. 1.5. Ponadto w PN-EN 1993-1-1 podano dodatkowe podstawowe terminy i definicje związane z projekto- waniem budynków o konstrukcji stalowej. Analiza globalna – wyznaczenie spójnego zbioru sił wewnętrznych i momentów zginających (N, V, M) w konstrukcji, które są w równowadze z określonym zbiorem oddziaływań zewnętrznych. Długość teoretyczna – długość między sąsiednimi punktami bocznego podparcia, lub punktem podparcia i jego końcem (np. wspornik) w rozpatrywanej płasz- czyźnie wyboczenia. Długość wyboczeniowa – długość teoretyczna elementu podpartego przegubowo (analogicznego pod kaŜdym względem), który ma taka samą, jak rozpatry- wany element, nośność krytyczną przy wyboczeniu. Efekt szerokiego pasa – nierównomierny rozkład napręŜeń normalnych uwzględnia się stosując tzw. szerokość współpracującą. Ustrój prętowy (szkieletowy) - konstrukcja lub jej część, złoŜona z bezpośrednio połączonych elementów prętowych, zaprojektowana do przenoszenia obciąŜeń. Termin ten odnosi się zarówno do ustrojów ramowych, jak i kratowych. Obejmuje zarówno ustroje płaskie jaki trójwymiarowe. Typ szkieletu, w aspekcie analizy globalnej obej- muje następujące kategorie układów: • układy ciągłe – o węzłach sztywnych, • układy niepełnociągłe – o węzłach podatnych (w analizie naleŜy uwzględnić zarówno właściwości elementów oraz węzłów), • układy proste – o węzłach przegubowych. Oznaczenia (najistotniejsze róŜnice) W Eurokodzie 3 występuje wiele nowych oznaczeń. NajwaŜniejsze systemowe róŜnice, jakie warto odnotować w kontekście PN są następujące SYMBOLE • Główne osie przekroju poprzecznego y-y – oś największej bezwładności, z-z – oś najmniejszej bezwładności, • x-x – oś podłuŜna elementu