Silkes mama drinkt te veel. Vaak is er geen eten als Silke thuiskomt van school. Keer op keer belooft mama dat ze niet meer zal drinken, maar telkens gaat het mis. Silke is als de dood dat haar klasgenoten en de meester erachter komen. Als ze een kunstproject doen op school, vertelt Silke niet dat haar mama vroeger tekenlerares was en zou kunnen helpen. Mama zoekt hulp bij een specialist en langzaam gaat het beter met haar…

Een vlot verhaal over een moeilijk onderwerp. Realistisch en perfect inleefbaar. Met duidelijke zwart-wit illustraties.

Recensie(s)
De moeder van Silke was kunstenares. Ze schildert nauwelijks nog en drinkt te veel, als gevolg van een depressie. Ruzies tussen de ouders van Silke onderling en met vrienden – in Silkes bijzijn – en een verwaarloosd huishouden zijn het resultaat. Silke durft er met niemand over te praten. Dialogen en beschrijving worden afgewisseld met dagboekfragmenten van Silke, waaruit de haat-liefdeverhouding met de moeder blijkt. Ook het wisselend gebruik van pa-ma en papa-mama wijst hierop. Gesprekken met een psycholoog, door Silke en haar ouders, bieden hoop voor de toekomst. Het blijft in het midden of Silke haar vriendin in vertrouwen neemt. Paginagrote zwart-wittekeningen bevestigen de aanvankelijk sombere sfeer van de tekst, maar worden naar het half open einde toe lichter van toon. Het probleem staat centraal, het verhaal is daaraan ondergeschikt. Met nawoord en verwijzingen naar hulpverleners. Voor kinderen die met deze problematiek te maken hebben een goede aanleiding om het onderwerp bespreekbaar te maken. Vanaf ca. 8 jaar.